با گذر زمان، این نکته به روشنی معلوم شد که امام حسین(علیه السلام) و یارانش، مردان «پیروزِ» کربلا بودند.
در کربلا، گرچه آنان، جان باختند; اما اسلام را حیاتی دوباره بخشیدند،
رسمِ ستم ستیزی را به جهانیان آموختند، و خود نیز به فیض بزرگ شهادت دست
یافتند. همچنین، آنان برای همیشه تاریخ، در نگاه دین مداران و عدالت خواهان
جایگاهی شکوهمند یافتند و محبوبِ دلهای مؤمنان شدند.
با این حال، قیام
پیروزمندانه امام حسین(علیه السلام)در عاشورای سال 61 هجری، با نثار
خونهای پاک عزیزان، بی قراریهای کودکان، بی پناهیهای بانوان، و یا صحنه
هایی آکنده از «مصیبت» و «مظلومیت» رقم خورد. بر این اساس، یادآوری اخبار
آن قیام خونین، همواره عواطف انسانها ـ مسلمان و نامسلمان ـ را به تأثر
واداشته،2 و در طول تاریخ به برپایی عزاداری ـ با شکلهای گوناگون ـ
انجامیده است. از این رهگذر، پس از گذشت چهارده قرن و اندی، همچنان درس هاو
پیامهای آن قیام تازه و زنده مانده است.
ادامه مطلب ...