آیت الله وحید خراسانی:اساس دین بر حریّت بشر است

 

آیت الله العظمی وحید خراسانی، دیروز(یکشنبه) در درس خارج خود در مسجد اعظم قم در جمع هزاران تن از فضلا، به نقد کسانی پرداخت که حبس و زندانی کردن را برخوردی عادی و پیش پاافتاده تلقی می کنند و ظرفیت تشخیص الزام حبس را تنها در توان فقیهی که به عمق فقه شیعه رسیده، تلقی کرد.

به گزارش خبرنگار «آینده» از قم؛ این مرجع تقلید که برخورد خلیفه وقت در زندانی کردن ابن مسعود را مورد انتقاد شدید قرار می داد، پس از بیان شأن والای ابن مسعود در فهم دین و تفسیر قرآن، اظهار داشت: «حبس و زندانی کردن وی، فقط به جرم نقل روایت و سنت پیامبر بوده است.» 

آیت الله وحید خراسانی به این مناسبت، اشاره ای به موضوع زندان از نظر فقه نموده و از آن به عنوان موضوعی شدید یاد کرد که فقط فقیهی که به «مُخّ فقاهت» رسیده، می داند که حبس در چه مواقعی جایز است.

ایشان محرومیت از خانواده و از جامعه را برخوردی سنگین دانسته که پس از رسیدن به عمق فقاهت می توان موارد آن را فهمید.

 این مرجع عالیقدر شیعه تاکید نمود که اساس دین بر حریت است: «فقیهی که به مُخّ فقاهت رسیده، میداند حبس در چه مواردی است و چقدر امر حبس شدید است و اساس دین بر حریت بشر است و حبس و زندانی کردن او و حرمان او از جامعه و از خانواده در چه حد از شدت است و موارد حبس در شریعت در چه مواردی و با چه دقتی مطرح شده است»

میلاد با سعادت حضرت محمد (ص) و امام صادق (ع) مبارک باد

 

پیامبر اسلام (ص) از دیدگاه امام صادق(ع) 

جلوه نام محمد(ص ) براى امام صادق( علیه السلام) به گونه اى بود که هر گاه نام مبارک حضرت محمد( ص ) به میان مىآمد , عظمت و کمال رسول خدا(ص ) چنان در وى تإثیر مى گذاشت , که رنگ چهره اش گاهى سبز و گاهى زرد مى شد, به طورى که آن حضرت در آن حال, براى دوستان نیز نا آشنا مى نمود.(9) امام صادق(علیه السلام) گاهى بعد از شنیدن نام پیامبر(ص) مى فرمود: جانم به فدایش.

اباهارون مى گوید: روزى به حضور امام صادق(علیه السلام) شرفیاب شدم. آن حضرت فرمود: اباهارون! چند روزى است که تو را ندیده ام.

عرض کردم: خداوند متعال به من پسرى عطا فرمود.

آن حضرت فرمود: خدا او را براى تو مبارک گرداند چه نامى براى او انتخاب کرده اى؟

گفتم: او را محمد نامیده ام.

امام صادق( علیه السلام) تا نام محمد را شنید( به احترام آن حضرت) صورت مبارکش رابه طرف زمین خم کرد ,نزدیک بود گونه هاى مبارکش به زمین بخورد. آن حضرت زیرلب گفت: محمد, محمد, محمد. سپس فرمود: جان خودم، فرزندانم، پدرم و جمیع اهل زمین فداى رسول خدا(ص) باد! و باز فرمود او را دشنام مده! کتک نزن! بدى به او نرسان! بدان! در روى زمین خانه اى نیست که در آن نام محمد وجود داشته باشد، مگر این که آن خانه در تمام ایام مبارک خواهد بود.