نهم ربیع الاول، جشن تاج گذاری یا جشن عیدالزهراء ؟

چند سالی است که بعضی ها در روز نهم ربیع الاول به عنوان روز تاج گذاری (آغاز امامت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف) جشن می گیرند. و متاسفانه با برپایی چنین جشنی، سخنی از به درک واصل شدن قاتل حضرت زهرا سلام الله علیها در چنین روزی به میان نمی آورند و آن را نادیده می گیرند. در این مقاله بر آن شدیم تا با بررسی جشن تاج گذاری و عیدالزهراء حقیقت را روشن و واضح بگردانیم

نحوه تولد عمر بن الخطاب علیه اللعنة !!!

صهّاک کنیزی حبشی بوده که از آن عبدالمطلب بوده و شترهای او را به چراگاه می برده است. روزی در اثر ارتباط نامشروع با شخصی به نام نفیل صاحب پسری به نام خطاب شد . پس از اینکه خطاب به حد رشد رسید ، در اثر ارتباط نامشروع او با مادر خود (صهّاک) ، دختری به نام حنتمه ، به دنیا آمد . صهّاک بدلیل ترس از مولایش آن دختر را در پارچه ای پیچیده و بر سر راه گذاشت . هاشم بن مغیره او را یافته و به خانه برد و بزرگ کرد . وقتی حنتمه به حد رشد رسید ، پدرش خطاب او را از هاشم خواستگاری کرده و با او ازدواج کرد و در نتیجه این ازدواج موجودی به نام « عمر » به دنیا آمد . یعنی خطاب پدر و جد و دایی عمر بوده و حنتمه مادر و خواهر و عمه او بوده است که این نسب به قدری مشهور بوده که در موارد مختلف وارد شده که هر گاه می خواستند عمر را با حقارت خطاب کنند ، می گفتند : « یابن الصهاک الحبشیه » که اشاره به نسب اوست .
منبع : ( بحار الانوار ۳۱/۹۷ و ۱۰۶ )

طرح ختم میلیونی دعای شریف صَنَمَی قُرَیش

 

طرح عظیم و میلیونی قرائت دعای شریف صَنَمَی قُرَیش به نیت تعجیل در ظهور امام منتقم، حضرت بقیت الله الاعظم مهدی موعود ارواحنافداه و به نیت پیروزی شیعیان صدیق اکبر وفاروق اعظم، امیرالمومنین علی علیه السلام (خصوصاً شیعیان مظلوم بحرین و پاراچنار و عربستان) بر کفار و منافقین و پیروان سقیفه و معاویه لعنت الله علیهم اجمعین.

فرا رسیدن شهادت امام حسن عسکری (علیه السلام) تسلیت باد

«معتمد» خلیفه عباسی همواره از محبوبیت و پایگاه اجتماعی امام ابو محمد عسکری(ع) نگران بود[1] و هنگامی که دانست با وجود همه محدودیتهایی که نسبت به آن حضرت روا داشته بود، نه تنها از پایگاه مردمی و نفوذ معنوی آن حضرت کاسته نشده، بلکه بیش از پیش محبوب دلهای مردم گردیده، بر نگرانی و وحشتش افزوده شد و سرانجام در صدد قتل آن حضرت برآمد و به شکل مرموزانه و مخفیانه، حضرت را مسموم نمود،[2] و شیعیان را از بهره مندی انوار هدایت آن امام همام محروم ساخت.

این گونه به شهادت رساندن در گذشته نیز وجود داشت و در موارد متعددی خلفای اموی و عباسی این سیاست را به اجرا درآورده بودند و امامان شیعه(ع) نیز کوشیده بودند تا نقشه های شوم آنها را به شکلهای گوناگون برای مردم آشکار نمایند تا چهره واقعی آنان برای آیندگان روشن شود.