به گزارش شیعه آنلاین به نقل از مهر، اسلام دین تحرک و پویایی است و خمودگی و رخوت را نمی پسندد، با برخورداری از چنین رویکردی، اعمال و رفتار مسلمانان و جامعه اسلامی نیز همواره باید متناسب با شرایط و زمانه از نشاط، تحرک مناسب و سازندگی بهره‌مند باشد.
ایامی از سال بواسطه ولادت ائمه و اعیاد مذهبی، زمانهای پر خیر و برکت و شادی هستند که باید به شایستگی و آگاهی از ارج و منزلت این روزها مورد توجه قرار گیرند.
در این ایام مسرت بخش باید با شاد کردن اقشار مختلف، به تزریق روحیه نشاط به درون جامعه پرداخت. شک نیست یکی از نهادهای بسیار تأثیرگذار در این زمینه، رسانه فراگیر تلویزیون است که امکان ارتباط با اقشار مختلف را دارد.
این رسانه می تواند با در نظر گرفتن ظرافت‌ها، بهره گیری از ابتکارعمل و مطالعات کارشناسانه، در چنین ایامی، علاوه بر انتقال مبانی دینی، به تقویت روحیه جمعی پرداخته و جامعه را از نشاط معنوی بهره مند سازد.
با گذشت سال‌ها به این حقیقت رسیده ایم که کار فرهنگی مؤثری در زمینه شادیهای اسلامی انجام نشده، در ارائه اندک برنامه های شاد مناسبتی هم بنظر می رسد توده مردم در نظر گرفته نمی شوند، غافل از اینکه شادی و نشاط جزئی از زندگی است.
در همین روزهای مسرت بخشی که در آنها قرار داریم، شک نیست که پرداخت تلویزیون به اعیاد بزرگ و فرخنده شعبانیه به چیزی بیش و فراتر از پخش فیلمهای تکراری و ملال آور نیاز دارد.
در روایات است که پیامبر اکرم(ص) همواره تبسم بر لب داشت، این امر حکایت از اهمیت روی خوش و انتقال حس خوب و مثبت به اطرافیان است.
امام جعفر صادق (ع) نیز فرموده اند: من أحب الاعمال الی الله عز و جل إدخال السرور علی المؤمن اشباع جوعته أو تنفیس کربته أو قضاء دینه.
از جمله دوست داشتنی ترین اعمال نزد خدای متعال شادی رسانیدن به مؤمن است و سیر کردن او از گرسنگی، یا رفع گرفتاری او یا پرداخت بدهیش. اصول کافی، ج ٣ ، ص ٢٧٦
شک نیست از آثار و تبعات مثبت برخورداری از جامعه شاد، نگرش مثبت و امید به آینده است که با پرداخت مناسب به اعیاد و مناسبت‌های شاد مذهبی می توان به این مهم دست یافت و افراد و جامعه را با تزریق روحیه امید و نشاط، به پویایی، خلاقیت و حرکت‌های سازنده تشویق و ترغیب کرد.
در شرایطی که دشمنان تلاش می کنند با بهره گیری از جنگ نرم و نفوذ در افکار و اذهان، به فرهنگ و هویت ایرانی لطمه وارد کنند، مسئولیت تلویزیون در راستای سرگرمی و هدایت افکار عمومی بسیار سنگین است.
به طور قطع اگر رسانه ملی در کنار برنامه های ارزشی، محتوایی و به اصطلاح سنگین ، اهتمام و توجه بیشتری به بعد سرگرمی و نشاط بخشی برنامه ها داشته باشد، مردم کمتر به تماشای فیلم‌هایی می نشینند که تناسبی با هویت و فرهنگ آنها ندارد.
