آیت‌الله سبحانی: شرط ورود به بهشت پذیرفتن امامت حضرت علی (ع) است

آیت‌الله سبحانی: شرط ورود به بهشت پذیرفتن امامت حضرت علی (ع) است .
آیت الله سبحانی گفتند: یکی از بزرگان در تفسیر آیه 20 سوره حشر از پیامبر (ص) اصحاب بهشت را سؤال کرد که پیامبر حدیثی را فرمودند که از آن بر می‌آید شرط بهشت پذیرفتن امامت حضرت علی (ع) است.

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ آیت‌الله جعفر سبحانی امروز در جلسه تفسیر سوره حشر در مدرسه علمیه حجتیه با اشاره به آیه 20 این سوره گفتند: این آیه به روبه‌رو کردن دو طایفه می‌پردازد و می‌گوید که این دو طایفه یکسان نیستند.

ایشان افزودند: طایفه اول اصحاب نار هستند که اهل جهنم هستند و طایفه دوم اصحاب جنت و یا همان اصحاب بهشت هستند و این دو با هم یکسان نیستند.

این مفسر قرآن در ادامه خاطر نشان کردند: آنهایی که اهل بهشت هستند، اهل سعادت و خوشبختی بوده و به خلاف آن اهل جهنم آینده بدی دارند و بدبخت هستند و قرآن برخی از مسائل روشن را برای ما توضیح می‌دهد و مثل همین آیه که همه می‌دانند اهل بهشت و جهنم با هم یکی نیستند، ولی قرآن تذکر می‌دهد.

ایشان در ادامه گفتند: این روش قرآن برای تنبه است و قرآن برای اینکه می‌خواهد افراد را بیدار کند از این تمثیل‌ها استفاده می‌کند و شأن قرآن این نیست که بگوید آنچه در جوی می‌رود آب است و مسائل واضح را بگوید، قرآن با این مسائل روشن، حقیقتی در باطن دارد که آن را مطرح می‌کند. 

ایشان در ادامه خاطر نشان کردند: اصحاب جنة مؤمنین هستند که پیام پیامبر و امام معصوم را لبیک گفتند ولی اصحاب نار دشمنان اسلام و کفار هستند که یکی از بزرگان در مورد این آیه به پیامبر گفت «چه کسانی اصحاب بهشت هستند؟» و پیامبر هم دست حضرت علی(ع) که کنارش بود بلند کرد و گفت «علی از من است و من از علی و هر کسی با علی دشمن باشد با من دشمن است و هر کسی که با من دشمنی کند خشم خدا را متوجه خود کرده است».

آیت الله سبحانی ادامه دادند: از این حدیث پیامبر(ص) برمی‌آید که شرط اصحاب بهشت بودن پذیرفتن امامت حضرت علی(ع) است و باید واقعیت آیات را در زیر آیات واضح پیدا کرد و سپس حقایق این آیات را درک کرد.

ایشان در ادامه اظهار داشتند: مثل در قرآن غیر از مثل در الفاظ توده مردم است، توده مردم به حادثه‌ای که رخ داده و دهن به دهن می‌گردد مثل می‌گویند، ولی در قرآن مثل به این‌ معنا نیست.

وی اذعان داشت: مثل در قرآن به معنای توصیف است و تعریف و توصیف در قرآن گاهی با استعاره، کنایه و یا مرسل است.

این مفسر قرآن کریم در ادامه با اشاره به آیه 21 سوره حشر تصریح کردند: قرآن در این آیه می‌فرماید «اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‌کردیم، می‌دیدی در برابر آن خاشع می‌شود و از خوف خدا می‌شکافد و اینها مثا‌ل‌هایی است که برای مردم می‌زنیم، شاید در آن بیندیشند.»

ایشان خاطر نشان کردند: مفسرین در تفسیر این آیه دو بیان دارند، نخستین بیان این است که این قضیه شرطیه است که اگر کوه بینش و دانش انسان را داشت و وقتی قرآن به او نازل می‌شد، از ترس خدا سر خم می‌کرد.

آیت‌الله سبحانی ادامه دادند: گروه دیگر مفسرین می‌گویند که خداوند هر موجودی را که آفریده در حد خودش فهم و شعور داده است و هر موجودی سهمی از دانش و بینش دارد و جبل هم سهمی دارد و اگر قرآن به جبل نازل می‌شد، هرگز مثل انسان نبود و سرخم می‌کرد.

این مرجع تقلید گفتند: علل طبیعی منافاتی با علل واقعی ندارد و یک مثل می‌تواند هم علل طبیعی و هم علل واقعی داشته باشد.

ایشان در ادامه تصریح کردند: مرحوم خراسانی می‌فرماید یک شب از خواب بیدار شدم، دیدم همه مدرسه، درخت و سنگ و... با هم تسبیح خدا را می‌گویند. وقتی دنبال ریشه‌اش رفتم دیدم ریشه این تسبیح گویی حجره آخوند کاشی است و همه درخت‌ها و اشیا با او هماهنگ هستند.

آیت‌الله سبحانی در پایان با بیان اینکه مرحوم خراسانی این را با استادش مطرح کرده و او به ایشان گفته بود که گوش برزخی تو باز شده و تو همه چیز را می‌شنوی، گفتند:ما مردم عوام و عادی فقط ظاهر را می‌بینیم ولی اهل باطن می‌توانند باطن اشیا را درک کنند.