متن ادبی‌ : بیا که خسته ام...

بیا که خسته ام...

گفتم: تو لیلی و من مجنون. گفتم: تو شراب و من ساغر. گفتم: تو خورشید و من زمین. گفتم: تو گل و من خار روی ساقه ات. گفتم: تو دریا و من قطره. گفتم: تو خدا و من بنده.

یا مهدی جان، تو مَلِک و من سگ پاسبانت، تو صاحب و من غلام حلقه به گوشت.

یا مهدی جان، تو هستی و من نیستی، من سراپا محو نگاه تو، مهدی جان، بیا که خسته ام، خسته از زندگی بی تو، خسته از داشتن نداشتن ها، خسته از تمام باورهای تهی، خسته از تمام راست های دروغ، خسته از مِی و مستی، خسته از جام و باده فروشی، خسته از تمام نگاه ها، خسته از تمام آرزو ها، خسته از تمام محبت های دروغین، خسته از تمام لحظه های زندگی.

مهدی جان، بیا که دلم شده آشیانه غم، نگهم سراپا محو، چهره ام شیون درد.

بیا که خسته ام از انتظار بی فرجام، خسته از تکرار جمعه های پیاپی، خسته از غروب های غم انگیز جمعه های بی تو.

مهدی جان، ترا قسم به پهلوی شکسته مادرت: بیا و پایان ده این انتظار را، بیا که قلب ویرانه عشق توست، بیا که دگر غزل واژه ای برای درک انتظار تو ندارد.

بیا که دگر دریا معنا ندارد در برابر اشک هایم، بیا که غروب معنا ندارد در برابر سرخی چشمانم، بیا که توان معنا ندارد در برابر گام های من در جاده رسیدن به تو.

کاری از : م.زمانی