القاب امام زمان (ع) / مضطر

اضطرار یعنی  در تنگنا و سختی قرار گرفتن و مضطر در لغت به معنای کسی است که بیماری، فقر و یا سختی‏های روزگار او را ناگزیر به تضرّع به درگاه خداوند نموده است. ۱
امام صادق (ع) می فرمایند:
آیه: امّن یُجیبُ المضطَرَّ اذا دعاه و یَکشِفُ السّوء

کجاست آنکه در هنگام اضطرار به سائل پاسخ دهد.
 درباره ی حضرت مهدی (عج) نازل شده است.»
امام صادق (ع) در اینجا تاکید می کند و قسم می خورد و می فرماید:

« هو واللهُ مضطر»
به خدا قسم او مضطر است.
 
در بحار الانوار حدیثی در معنای مضطر آمده است که امام صادق می فرمایند:
«زمانی که حضرت خروج می کنند وارد مسجد الحرام می شوند و به طرف کعبه می روند و به مقام ابراهیم پشت می کنند و دو رکعت نماز می گزارند و سپس می ایستد و می خواند:
«ای مردم! من به مقام آدم از همه نزدیکترم (یعنی سزاوارترم) و همین مضمون را نسبت به ابراهیم و اسماعیل و رسول اکرم  (ص) می گویند و سپس دعا می کنند و تضرع می کنند و از شدت خشوع و اضطرار به خاک می افتند.»
 
در احادیث و روایات آمده است که اگر فردی از سر اضطرار دعایی بکند حتما مستجاب می شود بنابراین برخی صاحب نظران در بحث انتظار و مهدویت می گویند که اگر دعای مردم زمان در اثر اضطرار بود حضرت صاحب الامر (ارواحنا له الفداء) حتما ظهور می کردند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که در جامعه ی امروزی مردم هنوز به درک نیاز به امام زمان واقف نشده اند و به حد اضطرار و تمنا نرسیده اند.
 
منابع:
۱٫ بحار الانوار
۲٫  مجمع‏البحرین، ج ۳، ص ۳۷۳
۳٫ نام محبوب/ حسین حسینی