تنها 5 روز تا غدیر، تا اتمام نعمت باقی است

چهارشنبه سیزدهم ذی‌الحجّة سال دهم هجری قمری، 24 اسفند سال دهم هجری شمسی، سیزدهم مارس 632 میلادی

آخرین ساعات حضور پیامبر صلی الله علیه و آله در مکّه است و به زودی کاروان حجّاج به قصد بازگشت به دیار خویش، حرکت خواهد کرد.

امروز نیز افتخاری دیگر برای شاه جوان مردان به همراه دارد. آری، امروز است که جبرییل بر پیامبر خدا نازل می‌گردد و از جانب پروردگار، مدال و عنوان زیبای "امیرالمومنین” را اختصاصا برای ابوالحسن علیّ‌بن ابی‌طالب علیه السلام به همراه می‌آورد. پیامبر خدا نیز دستور می‌دهند تا یکایک یارانشان صاحب ذوالفقار را ملاقات کنند و ایشان را با عنوان امیر اهل ایمان بخوانند و چنین سلام نمایند:

  «السّلامُ عَلَیکَ یا أمیرَالمُؤمِنین»1

این دستور پیامبر صلی الله علیه و آله بعضی از صحابه را خوش نمی‌آید و ناخرسندانه می‌پرسند: "آیا این عنوان از سوی خداوند و
رسول اوست؟” پیامبر رحمت آزرده خاطر و غضبناک می‌فرمایند: «این حقّی است از طرف خدا و رسولش. خداوند این دستور را به من داده است.» آن گاه اندیش ناک از فرجام آخرین رسالتِ خویش یعنی تعیین جانشین، راه می‌سپرد. به راستی این چنین مسلمانانی در فرداهای نزدیک چگونه سر تسلیم در برابر فرمان عظیم پروردگار فرود خواهند آورد؟

نطفة نخستین توطئه‌ها در همین روزها در مکّه بسته شده است. گفته‌های پیامبر صلی الله علیه و آله، از رحلت قریب الوقوع حضرتش خبر می‌دهد و همه چیز از جانشینی امیرالمومنین علیه السلام بعد از ایشان حکایت دارد. آنان که سال‌های سال در اندیشه و آرزوی تکیه زدن بر جای گاه حکومتِ بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله، دندان طمع تیز کرده بودند، اینک حلقة فتنه آراسته می‌کنند و برای فرداها هم‌قسم می‌‌شوند که:

«اگر محمّد از دنیا رفت یا کشته شد، نمی‌گذاریم خلافت و جانشینی او در اهل بیتش مستقر شود.»2

این متن پیمانی بود که پنج نفر از یاران نقاب به چهره و منافق پیشة پیامبر، نوشته و در میان کعبه در زیر خاک نهان کرده بودند؛ پیمانی که با عنوانِ "صحیفة ملعونه” (نوشتار شوم) از آن یاد می‌شود و پیامبر بزرگ صلی الله علیه و آله در خطبة غدیر نسبت به آن هشدار می‌دهند.

آیا مسلمانان به این هشدار توجّه کردند؟

--------------------------------------------------------------------------------
1. مدارک علمای شیعه: بحارالانوار/37/صص111 و120 و مدارکی از اهل سنّت که اذعان می‌کنند پیامبر چنین لقبی را به حضرت داده‌اند: حلیه الأولیا/1/ص63 و تاریخ بغداد
2. بحارالانوار/17/ص29 و 28/ص85 و 37/ص114